Воскресенье, 28 апреля

Именины: Terēze, Gundega

Латвийские общественные СМИ
В Риге +17 °C, Ю/ЮВ ветер, 3 м/с

Tomasz Otocki (Томаш Отоцки)

polski dziennikarz / польский журналист

Tomasz Otocki — polski dziennikarz zajmujący się regionem Bałtyku. Od dwunastu lat pisze na tematy litewskie, łotewskie i estońskie. Jest zastępcą redaktora naczelnego Przeglądu Bałtyckiego  (www.przegladbaltycki.pl). Od 2013 roku jeździ regularnie na Łotwę. Zakochał się w Rydze, Windawie i Cēsis.

Томаш Отоцкий — польский журналист, освещающий события в Балтийском регионе. В течение двенадцати лет он пишет на темы, связанные  с Латвией, Литвой и Эстонией. Заместитель главного редактора журнала Przegląd Bałtycki («Балтийский обзор», www.przegladbaltycki.pl). С 2013 года регулярно ездит в Латвию. Влюблен в Ригу, Вентспилс и Цесис.

Просмотреть статьи автора на: Английском Латышском Русском

Ārpus ētera
«Президент высоко оценивает садоводство Познани». Отношения довоенных президентов Латвии и Польши
«Президент высоко оценивает садоводство Познани». Отношения довоенных президентов Латвии и Польши
Несколько дней назад на пост президента Латвии вступил Эдгар Ринкевич. Ожидается, что один из его первых официальных визитов будет в Варшаве. В межвоенный период президенты Латвии редко посещали Польшу. Янис Чаксте, Густав Земгалс и Карлис Улманис так и не побывали в независимой Польше. Только Альберт Квиесис, занимавший эту должность в 1930-1936 годах, посетил регион Великая Польша по пути в Швейцарию.
„Prezydent chwali poznańskie ogrodnictwo”. Co wiemy o relacjach przedwojennych prezydentów Łotwy z P...
„Prezydent chwali poznańskie ogrodnictwo”. Co wiemy o relacjach przedwojennych prezydentów Łotwy z Polską?
Kilka dni temu na urząd prezydenta Łotwy został zaprzysiężony Edgars Rinkēvičs. Prawdopodobnie jedną ze swych pierwszych podróży odbędzie do Warszawy. W okresie międzywojennym prezydenci Łotwy rzadko odwiedzali Polskę. Jānis Čakste, Gustavs Zemgals i Kārlis Ulmanis nigdy w wolnej Polsce nie byli. Jedynie Alberts Kviesis, sprawujący swój urząd w latach 1930-1936, odwiedził Wielkopolskę w drodze do Szwajcarii.
Польские каникулы в Риге
Польские каникулы в Риге
Согласно статистическим данным аэропорта Модлин под Варшавой, Рига в настоящее время является самым популярным туристическим направлением, предлагаемым компанией Ryanair, сразу после «эмиграционных» или «на заработки» маршрутов в Великобританию.
Wakacje Polaków w Rydze
Wakacje Polaków w Rydze
Według danych statystycznych z lotniska w Modlinie pod Warszawą Ryga jest obecnie najpopularniejszą destynacją turystyczną oferowaną przez linie „Ryanair”, tuż po trasach „emigracyjnych” czy „zarobkowych” do Wielkiej Brytanii.
Królewiec zamiast Kaliningradu. Polacy w Prusach Wschodnich
Królewiec zamiast Kaliningradu. Polacy w Prusach Wschodnich
Na początku maja, w rosyjski „dzień zwycięstwa”, rządowa Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, urzędująca w Warszawie, podjęła decyzję o zmianie nazwy „Kaliningrad” na „Królewiec” w języku polskim.
Крулевец вместо Калининграда. Поляки в Восточной Пруссии
Крулевец вместо Калининграда. Поляки в Восточной Пруссии
В начале мая, в российский «День Победы», действующая в Варшаве Комиссия по стандартизации географических названий за пределами Республики Польша приняла решение изменить в польском языке название города Kaliningrad на Królewiec.
Поляки в Латвии. Историческая викторина
Поляки в Латвии. Историческая викторина
Недавно на портале LSM мы представили тест, посвященный Латгальскому Конгрессу 1917 года, или, говоря шире, Латгалии, ее специфике и истории. Конечно, с этим регионом связаны и латвийские поляки, чья культурная, образовательная и общественная жизнь сосредоточена в Риге, Лиепае, Елгаве и на востоке Латвии. В прошлом году поляки в Латвии отметили три важных юбилея: 100-летие Союза поляков, 100-летие избрания первого польского депутата в латвийский парламент и 100-летие издания первой польской газеты в Риге под названием Głos Polski («Польский голос»). В Латвии и сегодня есть узнаваемые поляки, хотя часто их принимают за латышей. Например, полькой была недавно умершая актриса из семьи Вессер (Vesere) Регина Разума (Regīna Razuma), к польскому меньшинству принадлежат также бывший министр иностранных дел Латвии, несколько забытый Янис Юрканс (Jānis Jurkāns) и Хенрик Данусевич (Henryk Danusiewicz), директор Латвийской ассоциации торговцев.
Polacy na Łotwie — quiz historyczny
Polacy na Łotwie — quiz historyczny
Niedawno na portalu LSM prezentowaliśmy test poświęcony Kongresowi Łatgalskiemu z 1917 roku, czy szerzej, Łatgalii, jej specyfice i historii. Z Łatgalią związani są oczywiście także łotewscy Polacy, których życie kulturalne, oświatowe i społeczne koncentruje się w Rydze, Jełgawie i właśnie we wschodniej Łotwie. W zeszłym roku Polacy na Łotwie obchodzili trzy ważne rocznice: stulecie Związku Polaków, stulecie wyboru pierwszego polskiego posła do Sejmu Łotwy, a także stulecie wydawania pierwszej polskiej gazety w Rydze pod nazwą „Głos Polski”. Także i dziś Polacy na Łotwie są widoczni, choć często traktowani jako Łotysze. Polką była choćby pochodząca z rodziny Wesserów, zmarła niedawno aktorka Regīna Razuma, Polakiem jest były minister spraw zagranicznych Łotwy, zapomniany już nieco Jānis Jurkāns, czy Henryk Danusiewicz, dyrektor Łotewskiego Stowarzyszenia Handlowców.
Maj – miesiąc przewrotów. Piłsudskiego w Polsce, Ulmanisa na Łotwie
Maj – miesiąc przewrotów. Piłsudskiego w Polsce, Ulmanisa na Łotwie
Kilka dni temu wszedłem sobie na stronę Polskiego Stronnictwa Ludowego, odpowiednika Łotewskiego Związku Rolników, które działa w opozycji wobec obecnych władz w Warszawie. Na stronie „kartka z kalendarza”: „12 maja 1926 r. Józef Piłsudski na czele wiernych sobie oddziałów wojskowych podjął marsz na Warszawę. Tak rozpoczęły się dramatyczne wydarzenia, które przeszły do historii jako „zamach majowy”.
Май — месяц переворотов. Пилсудский в Польше, Улманис в Латвии
Май — месяц переворотов. Пилсудский в Польше, Улманис в Латвии
Несколько дней назад я зашел на сайт Польской  крестьянской  партии (аналога латвийского Крестьянского союза), которая является оппозицией действующим властям в Варшаве. Вот что было написано в разделе «Страничка календаря»: «12 мая 1926 года Юзеф Пилсудский (Józef Piłsudski) во главе верных воинских частей двинулся на Варшаву. Это положило начало трагическим событиям, вошедшим в историю как «майский переворот».
«“Поляки тоже были “слева”». О поляках и левом крыле в Латвии
«“Поляки тоже были “слева”». О поляках и левом крыле в Латвии
Спросив молодого варшавянина, что для него значит 1 мая, мы, скорее всего, не получим внятного ответа. В Польше это чаще всего время барбекю и «длинных выходных» (3 мая отмечается День Конституции). До войны было не так, и в Польше, и в Латвии День труда что-то значил, хотя в обеих странах левое крыло действовало с разной степенью влияния: в Латвии оно побеждало на всех парламентских выборах, а в Польше это была партия, которая получала в лучшем случае около десятка процентов поддержки. Социалисты из Риги и Варшавы, однако, были в дружеских отношениях.
„Polacy byli także po lewej stronie”. O Polakach i lewicy na Łotwie
„Polacy byli także po lewej stronie”. O Polakach i lewicy na Łotwie
Jeśli spytamy młodego warszawiaka, co dla niego oznacza 1 maja, raczej nie uzyskamy wyraźnej odpowiedzi. W Polsce to czas bardziej na grilla i „długi weekend” (3 maja świętujemy także Dzień Konstytucji). Przed wojną tak nie było, zarówno w Polsce, jak i na Łotwie Święto Pracy coś znaczyło, choć w obu krajach działała lewica o różnym stopniu wpływów: na Łotwie wygrywała każde wybory sejmowe, w Polsce była partią, która uzyskiwała w najlepszym razie kilkanaście procent poparcia. Socjalistów z Rygi i Warszawy łączyły jednak przyjazne relacje.
Варшава — город нарциссов. 80 годовщина восстания в Варшавском гетто
Варшава — город нарциссов. 80 годовщина восстания в Варшавском гетто
В апреле поляки отметили уже две важные годовщины, связанные с преступлениями двух тоталитарных стран, разделивших между собой Польшу в сентябре 1939 года: 80 лет с момента официального подтверждения Катынского расстрела (13 апреля стало официальным Днем памяти в Польше) и 80 лет с начала восстания в Варшавском гетто (19 апреля). О советском преступлении под Смоленском в Латвии известно очень много, была даже издана книга на латышском языке, посвященная Катыни, не для всех очевидно, что в Варшаве в одном десятилетии произошли сразу два антифашистских восстания (следующее началось 1 августа 1944 года и продлилось два месяца, в нем участвовали и варшавские евреи). Конечно, в Латвии есть свои годовщины событий, связанных с Холокостом, а также с более ранней еврейской жизнью в этой стране (в этом году националистической организации «Бейтар» в Риге исполняется 100 лет). Однако на этот раз давайте отправимся в путешествие по следам варшавских евреев.
Warszawa – miasto żonkili. 80 rocznica powstania w getcie warszawskim
Warszawa – miasto żonkili. 80 rocznica powstania w getcie warszawskim
W kwietniu minęły dwie ważne rocznice dla Polaków, związane ze zbrodniami dwóch totalitarnych krajów, które we wrześniu 1939 roku podzieliły między siebie Polskę: osiemdziesiąta rocznica oficjalnego ujawnienia zbrodni katyńskiej, na pamiątkę którego 13 kwietnia został w Polsce oficjalnym dniem pamięci, a także osiemdziesiąta rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim (19 kwietnia). O ile o sowieckiej zbrodni pod Smoleńskiem dużo wiadomo na Łotwie, ukazała się nawet książka poświęcona Katyniowi w języku łotewskim, to nie dla wszystkich jest oczywiste, że Warszawa miała swoje dwa powstania antyhitlerowskie, rok po roku (następne wybuchnie 1 sierpnia 1944 roku, potrwa dwa miesiące, będą walczyć w nim także warszawscy Żydzi). Jasne, że Łotwa ma własne rocznice wydarzeń związanych z Holocaustem, a także wcześniejszym życiem żydowskim w tym kraju (w tym roku przypada setna rocznica założenia w Rydze nacjonalistycznej organizacji Bejtar). Jednak tym razem wybierzmy się w podróż śladami warszawskich Żydów.
Wilno. Miasto ważne i dla Polaków, i dla Łotyszy
Wilno. Miasto ważne i dla Polaków, i dla Łotyszy
Niedawno w stolicy Litwy mieliśmy kilka ważnych wydarzeń. Tradycyjne święto „Kaziuki”, obchodzone na pamiątkę królewicza Kazimierza, patrona Litwy, a także wybory samorządowe, które wyłoniły nowego mera. Media łotewskie na początku roku poinformowały z kolei, że Wilno obchodzi w tym roku 700-lecie. Z tej okazji mer Rygi Mārtiņš Staķis, wytatuował sobie na ręce pozdrowienia dla Litwinów, zaś władze Wilna umieściły na ulicach Rygi  przypomnienie o nadchodzącym jubileuszu. W muzeum Baszty Giedymina w Wilnie pokazuje się list wielkiego księcia Litwy, sprowadzony z archiwum w Rydze, w którym wspomina po raz pierwszy, w 1323 roku, o tym, że Wilno istnieje i zaprasza w swe progi.
Вильнюс. Город, важный и для поляков, и для латышей
Вильнюс. Город, важный и для поляков, и для латышей
Недавно в столице Литвы произошло сразу несколько важных событий. Традиционный праздник «Казюкас», отмечаемый в память о князе Казимире, покровителе Литвы, а также муниципальные выборы, на которых был избран новый мэр. В начале года латвийские СМИ сообщили, что Вильнюс в этом году отмечает свое 700-летие. В честь этого мэр Риги Мартиньш Стакис сделал на руке татуировку с поздравлениями для литовцев, а власти Вильнюса разместили на улицах Риги напоминания о предстоящем юбилее. В музее Башни Гедиминаса в Вильнюсе выставлено письмо великого князя Литвы, доставленное из рижского архива, в котором он в 1323 году впервые упоминает, что существует город Вильнюс — и приглашает всех к себе в гости.
Ślady Łotwy na polskim Pomorzu
Ślady Łotwy na polskim Pomorzu
W drugiej połowie marca Egils Levits miał odwiedzić Pomorze, odbywając kolejną wizytę w Polsce w ostatnich miesiącach. W lutym spotykał się z prezydentem Andrzejem Dudą w ramach szczytu Bukareszteńskiej Dziewiątki w Warszawie, gdzie odwiedził także m.in. Mauzoleum Prezydentów RP na Uchodźstwie przy Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Opatrzności Bożej. Warto dodać, że polski rząd na uchodźstwie nigdy nie uznał aneksji Łotwy przez Związek Sowiecki. Polscy i łotewscy politycy na emigracji utrzymywali ze sobą łączność, na przykład Polska Partia Socjalistyczna przyjaźniła się z Łotewską Socjaldemokratyczną Partią Robotniczą w ramach Unii Socjalistycznej Europy Środkowo-Wschodniej. Patronował temu wszystkiemu przewodniczący komitetu zagranicznego LSDSP Bruno Kalniņš, w latach osiemdziesiątych honorowy przewodniczący Międzynarodówki Socjalistycznej. Obecnie powstała inicjatywa jego upamiętnienia w Gdańsku.
Следы Латвии на польском Поморье
Следы Латвии на польском Поморье
Во второй половине марта Эгил Левитс должен был посетить Поморье, в очередной раз за последние месяцы приехав в Польшу. В феврале он встретился с президентом Анджеем Дудой (Andrzej Duda) в рамках саммита «Бухарестской девятки» в Варшаве, где он, среди прочего, также побывал в Мавзолее польских президентов в изгнании на территории Пантеона Великих Поляков в храме Божьего Провидения. Стоит добавить, что польское правительство в изгнании никогда не признавало аннексию Латвии Советским Союзом. Польские и латышские политики в эмиграции поддерживали друг с другом связь, например, Польская социалистическая партия сотрудничала с Латвийской социал-демократической рабочей партией в рамках Социалистического союза Центральной и Восточной Европы. Все это происходило при поддержке председателя заграничного комитета ЛСДРП Бруно Калниньша, в 1980-е годы — почетного председателя Социалистического Интернационала. В настоящее время в Гданьске запущена инициатива по увековечиванию его памяти.
Grzybowski, Biedrzycki, Swyłan. Polscy radni nie tylko w Łatgalii
Grzybowski, Biedrzycki, Swyłan. Polscy radni nie tylko w Łatgalii
W tym roku Krasław obchodzi stulecie przyznania praw miejskich. Stało się to za kadencji polskiego burmistrza Lucjana Grzybowskiego, krasławianina, którym szczyci się obecne Muzeum Historii i Sztuki Krasławia. Polskich samorządowców w przedwojennej Łotwie mieliśmy zresztą wielu.
Гжибовский, Беджицкий, Свилан. Поляки — депутаты самоуправлений не только в Латгалии
Гжибовский, Беджицкий, Свилан. Поляки — депутаты самоуправлений не только в Латгалии
В этом году Краслава отмечает столетие признания прав города. Произошло это во время правления мэра Люциана Гжибовского (Lucjan Grzybowski), краславского поляка, которым гордится нынешний Музей истории и искусства Краславы. К слову, в самоуправлениях довоенной Латвии было много депутатов-поляков.
„Ita by tego chciała”. Polacy na ryskich barykadach
„Ita by tego chciała”. Polacy na ryskich barykadach
W minionym miesiącu Litwini i Łotysze obchodzili kolejną, choć nieokrągłą, rocznicę barykad — ważnego wydarzenia, które doprowadziło do pełnego odzyskania niepodległości przez republiki bałtyckie. W styczniu 1991 roku zarówno Litwa, jak i Łotwa, były już po formalnym ogłoszeniu niepodległości, która nie została jednak uznana międzynarodowo. Władze w Moskwie wciąż liczyły, że uda się zdławić ruch niepodległościowy nad Bałtykiem. Zarówno w Wilnie, jak i w Rydze, zimą 1991 roku padły ofiary śmiertelne. Dobra wiadomość jest taka, że nie poszły na darmo — we wrześniu 1991 roku kraje bałtyckie wstąpiły do Organizacji Narodów Zjednoczonych, zostały także uznane przez upadający już Związek Sowiecki.
«Это то, чего хотела бы Ита». Поляки на рижских баррикадах
«Это то, чего хотела бы Ита». Поляки на рижских баррикадах
В прошлом месяце литовцы и латыши отметили очередную, пусть и не круглую, годовщину баррикад — важного события, которое привело к полному восстановлению независимости республик Балтии. В январе 1991 года и Литва, и Латвия уже официально провозгласили независимость, которая, однако, не была признана на международном уровне. Власти в Москве все еще надеялись подавить движение за независимость стран Балтии. Зима 1991 года в Вильнюсе и Риге не обошлась без человеческих жертв. Хорошо только то, что они не были напрасными — в сентябре 1991 года страны Балтии вступили в Организацию Объединённых Наций и были признаны уже разваливающимся Советским Союзом.
Powstanie styczniowe. Ważne dla Polski i Litwy, słabo znane na Łotwie
Powstanie styczniowe. Ważne dla Polski i Litwy, słabo znane na Łotwie
Rzeczpospolita Obojga Narodów, wspólne państwo Polaków i Litwinów, swego czasu sięgające także Rygi i Tartu, utraciła niepodległość wraz z trzecim rozbiorem, dokonanym w 1795 roku przez Rosję, Prusy i Austrię. To wtedy Księstwo Kurlandii i Semigalii stało się oficjalnie gubernią kurlandzką, choć jeszcze rok wcześniej miało tutaj miejsce powstanie dowodzone przez polskiego szlachcica, związanego z Polesiem, Tadeusza Kościuszkę. Powstanie kościuszkowskie (tak jest nazywane nad Wisłą) w Kurlandii badane jest obecnie przez polskiego historyka Arkadiusza Janickiego z Gdańska. Zaś styczniowe — będzie w tym roku celebrowane w Polsce i na Litwie, w końcu mamy okrągłą 160 rocznicę. Na Łotwie o tym fakcie historycznym trzeba dopiero przypominać, choć Polacy działający w przedwojennym Związku Polaków w Łotwie rocznicę ową obchodzili uroczyście aż do 1940 roku.
Январское восстание. Важное для Польши и Литвы, малоизвестное в Латвии
Январское восстание. Важное для Польши и Литвы, малоизвестное в Латвии
Речь Посполитая Обоих Народов, общее государство поляков и литовцев, некогда простиравшееся до Риги и Тарту, в 1795 году потеряла свою независимость в связи с третьим разделом, в котором участвовали Россия, Пруссия и Австрия. Именно тогда герцогство Курляндии и Семигалии официально стало Курляндской губернией, хотя еще годом ранее здесь происходило восстание во главе с польским дворянином родом из Полесья —Тадеушем Костюшко (TadeuszKościuszko). В настоящее время Восстание Костюшко (так его называют близ Вислы) в Курземе изучает польский историк Аркадиуш Яницкий (ArkadiuszJanicki) из Гданьска. А Январское в этом году будет отмечаться в Польше и в Литве, все-таки у нас круглая дата — 160 годовщина. Сегодня в Латвии об этом историческом факте приходится напоминать, хотя местные поляки, состоявшие в довоенном Союзе поляков, торжественно отмечали эти годовщины до 1940 года.
Dyktatorzy, demokracja i mniejszości narodowe — niełatwa symbioza
Dyktatorzy, demokracja i mniejszości narodowe — niełatwa symbioza
— Czy Antanas Smetona godny jest pomnika? — zaczęli pytać moi polscy znajomi z Litwy, gdy władze tego kraju podjęły decyzję o budowie monumentu przedwojennego prezydenta kraju przed siedzibą Starego Teatru w Wilnie (przed derusyfikacją z 2022 roku nosił nazwę Rosyjski Teatr Dramatyczny, do 1939 roku był to polski Teatr na Pohulance, zbudowany za pieniądze polskiej społeczności Wilna, która nigdy go nie odzyskała). Koledzy z Litwy pytali nie tylko o zamach stanu z grudnia 1926 roku, utworzenie obozów koncentracyjnych w Worniach i Dymitrowie, rozpędzenie Sejmu i niezależnej prasy. Chodziło także o stosunek Smetony do polskiej mniejszości. Pomimo żony-Polki Zofii Chodakowskiej, Smetona nie darzył kowieńskich Polaków ciepłymi uczuciami...
Диктаторы, демократия и национальные меньшинства — сложный симбиоз
Диктаторы, демократия и национальные меньшинства — сложный симбиоз
«Заслуживает ли Антанас Сметона (Antanas Smetona) памятника?» — начали задаваться вопросом мои польские знакомые из Литвы, когда литовские власти приняли решение о постройке монумента довоенному президенту страны напротив Вильнюсского старого театра (до дерусификации 2022 года Русский драматический театр; до 1939 года это был польский Театр на Погулянке, построенный на деньги Вильнюсского польского общества, которое так и не смогло вернуть его себе). У моих литовских коллег возникал вопрос не только о государственном перевороте декабря 1926 года, создании концентрационных лагерей в Варняй и Дмитровце, роспуске Сейма и независимой прессы. Речь шла и об отношении Сметоны к польскому меньшинству. Несмотря на жену-польку Зофью Ходаковскую (Zofia Chodakowska), Сметона не питал теплых чувств к каунасским полякам…
Grudzień, trudny miesiąc dla Polaków. Historia rodziny Narutowiczów
Grudzień, trudny miesiąc dla Polaków. Historia rodziny Narutowiczów
W ostatnim dniu grudnia warto pamiętać, co w sąsiedniej Litwie stało się w sylwestrowy dzień 1932 roku, dziewięćdziesiąt lat temu. Samobójstwo, w gmachu polskiej szkoły w Kownie, popełnił Stanisław Narutowicz, sygnatariusz deklaracji niepodległości południowego sąsiada Łotwy z 16 lutego 1918 roku. Zwolennik pojednania „obu narodów”, tworzących kiedyś Rzeczpospolitą, był rozczarowany fatalnymi stosunkami polsko-litewskimi, w dodatku dosięgły go problemy rodzinne. Dziesięć lat wcześniej, również w grudniu, jego brat Gabriel Narutowicz, świeżo wybrany na prezydenta Polski, został zamordowany przez prawicowego fanatyka. Setna rocznica tego wydarzenia jest smutną okazją do refleksji – czy taka sytuacja byłaby możliwa w znowu bardzo politycznie podzielonej Polsce?
Декабрь, трудный для поляков месяц. История семьи Нарутовичей
Декабрь, трудный для поляков месяц. История семьи Нарутовичей
В последний день декабря стоит вспомнить случившееся в Литве 90 лет назад, в день перед Новым годом. В Каунасе, в здании польской школы, совершил самоубийство Станислав Нарутович (Stanisław Narutowicz), который 16 февраля 1918 года подписал Декларацию о независимости южного соседа Латвии. Сторонник воссоединения «обоих народов», объединенных когда-то в Речь Посполитую, был очень разочарован фатально плохими польско-литовскими отношениями, к тому же добавились проблемы в семье. Десятью годами ранее, тоже в декабре, его брат Габриель Нарутович (Gabriel Narutowicz), новоизбранный президент Польши, был убит правым фанатиком. 100-летняя годовщина этого события является печальным поводом для размышлений — возможна ли такая ситуация сейчас, в политически снова очень разделенной Польше?
Sto lat temu Polacy na Łotwie zaczęli być bardziej widoczni
Sto lat temu Polacy na Łotwie zaczęli być bardziej widoczni
Obecny rok powoli dobiega końca, jest rokiem ważnym nie tylko dla Łotwy, która obchodzi stulecie swojej konstytucji, zebrania się pierwszego Sejmu czy wyboru pierwszego prezydenta. To rok ważny także dla mniejszości narodowych, w tym dla żyjących nad Dźwiną Polaków. 100 lat temu powstał Związek Polaków w Łotwie, prowadzący aktywność do dziś, 100 lat temu w Sejmie Łotwy pojawił się pierwszy polski poseł prawnik i adwokat Jan Wierzbicki (ogółem w Sejmie Łotwy zasiadało w latach 1922-1934 trzech Polaków). Przed stu laty powstała pierwsza polska gazeta na Łotwie „Głos Polski”, której redaktorem naczelnym został Józef Mierzwiński, późniejszy dyrektor gimnazjum polskiego („basztówki”) w Rydze.
Сто лет назад поляки в Латвии стали более заметными
Сто лет назад поляки в Латвии стали более заметными
Текущий год медленно подходит к концу. Он является значимым годом не только для Латвии, которая отмечает столетие своей конституции, первого заседания Сейма или выборов первого президента. Это год важен и для национальных меньшинств, в том числе — для живущих у Даугавы поляков. Сто лет назад был создан Союз поляков Латвии, активно действующий по сей день, 100 лет назад в Сейме Латвии появился первый польский представитель, юрист и адвокат Ян Вержбицкий (Jan Wierzbicki), а всего в Сейме Латвии в 1922-1934 годах заседали три поляка. Сто лет назад появилась первая польская газета в Латвии Głos Polski («Польский голос»), главным редактором которой стал Юзеф Межвиньский (Józef Mierzwiński), впоследствии директор польской гимназии, т.н. «баштуфки» (basztówki) в Риге.
Последние новости

Еще

Самое важное
Популярные

Еще